هر بار که پدرم برنج جدیدی می خرید، مادرم پیمانه را کمتر از روزهای دیگر می گرفت.

او می گفت: طریقه طبخ برنج ها باهم فرق دارد و همه شان یک جور دم نمی کشند و نمی شود همیشه طبق یک اصل و برنامه پیش رفت.

برای همین، بار اول مقدار کمتری می پخت تا به قولی برای دفعات بعدی پیمانه دستش بیاید، یا اگر خراب می شد، اسراف نکرده باشد.

آدم ها هم دقیقا همینند. قبل از اعتماد و بذل محبت بیش از حد، آن ها را خوب بشناسید و از تنهایی تان به هرکس و ناکس پناه نبرید.

نه هر آدمی لایقِ همنشینی است، نه می شود با تمام آدم ها یک جور تا کرد.

بعضی ها جنسشان از همان اولش خراب است و با هیچ اصل و منطقی اندازه باورهای شما قد نخواهند کشید.

مبادا محبت و توجه خودتان را اسراف کنید، یا در جای غیر خودش خرج کنید.