دوش حمام رو نگاه کن؛ آب از بالای سرت میاد ولی اینکه اصلاً آب باز باشه یا نه، کم باشه یا زیاد، سرد باشه یا گرم، به تو مربوط می شه. که کدوم شیر رو بچرخونی.

این مثال رو زدم که بگم ماجرای «رزق و روزی» همچین ماجراییه.

رزق ما تو آسمونه، اون بالا. به همین خاطر قرآن می گه: «و فی السماء رزقکم»

ولی اینکه فرو بباره یا نه، کم بباره یا زیاد، به سعی و تلاش ما بستگی داره. «لیس للانسان الا ما سعی»

فرمود اگر کسی رزقش کمه، انفاق کنه. می گیم دست خودم خالیه، اما خدا می گه از همونی که داری ببخش تا برات زیادش کنم.

چه حساب و کتاب قشنگی داره خدا. همه چیزش بوی محبت می ده.

می گه: غمگینی؟ دلی رو شاد کن؛ خسته ای؟ دست افتاده ای رو بگیر؛ نگاه نکن کم داری، ببخش؛ من برات زیادش می کنم، درستش می کنم.

خدا رو باور کنیم.

دیدید وقتی حال کسی رو خوب می کنیم، دل کسی رو شاد می کنیم؛ تا چند وقت خودمون شارژیم؟

کل قصهٔ زندگی همینه، همه اش بده بستون محبته. اگه تو این دادوستد شرکت نکنی و بلدش نباشی، پس «زندگی» نمی کنی.