نظام برنامهریزی درسی در ایران از دیر زمان به صورت متمرکز مدیریت می شده است. براساس این سیاست کتابهای درسی و بسته های یادگیری از سوی سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی در یک فرایند علمی طراحی و تدوین شده و در مدارس کشور به صورت هماهنگ زمینۀ یادگیری دانش آموزان فراهم می گردد. یک برنامه درسی یکسان و یک کتاب درسی واحد در هر موضوع و در هر پایه تحصیلی برای کل دانشآموزان در تمام کشور تدوین و تدریس میشدهاست.
این رویکرد علیرغم داشتن محاسن در ابعاد مختلف ، امکان پرداختن به اقتضاسات محلی و بومی را ندارد.لذا یکی از مهم ترین مساسل آموزشوپرورش متمرکز بودن نظام برنامهریزی درسی و عدم پاسخگویی به نیاز های منطقه ای و محلی ناشی از تفاوت های محیم زندگی ) شهری ، روستایی ، عشایری ، فرهنگی ، جغرافیایی و... جنسیتی و فردی دانش آموزان است. برای برون رفت از این وضعیت و کاهش تمرکز در نظام برنامه ریزی درسی ، یکی از چرخش های تحولی در زیر نظام برنامۀ درسی )صفحۀ 416 چرخش از برنامه ی درسی کاملا متمرکز به برنامه ریزی درسی با مشارکت موثر ارکان و عوامل سهیم و موثر در تربیت در تمام سطوح مورد تاکید قرار گرفته شده است.
در عین حال در راهکار 5 - 5 سند تحول و بند 2 - 13 سند برنامه درسی ملی به طور ویژه واگذاری بخشی از اختیارات تولید برنامه ی درسی به استان ها و مدارس مورد عنایت قرار گرفته است.
برای شرکت در مسابقه وارد حساب کاربری خود شوید و یا اگر عضو نیستید ، ثبت نام کنید.