فرنگیس

کتاب «فرنگیس» خاطرات بانو فرنگیس حیدرپور، توسط نویسنده محترم خانم مهناز فتاحی را خیلی وقت پیش خوانده ام.

به نظرم کتاب فرنگیس را همه ایرانی ها باید بخوانند ماجرای این کتاب از زاویه نگاه مردمی است که نقش مستقیم در جنگ نداشتند ولی با تمام وجود جنگ را لمس کردند و طعم تلخ حضور دشمن در خانه هایشان آوارگی و غم پرپر شدن عزیزانشان را چشیدند.

فرنگیس نماد یک زن رنج کشیده و داغ دیده اما بسیار مقاوم و صبورِ مسلمان ایرانی است که قلب نازنینش از آثار حضور دشمن ناجوانمرد به خاک میهن و جنایت های سفاکانه اش زخم های بسیار برداشته و سینه اش لبریز از غم است. غمِ به خاک و خون نشستن وابستگان و مردم روستا و شهرهای مرزنشین!

دل پردرد فرنگیس حکایت های بسیار دارد از آن روزها که ما فراموش کرده ایم و یا سعی می کنیم فراموش کنیم.

هر چند با سبک های نوشتاری نویسندگان آشنا نیستم ولی به نظرم اگر نویسنده در این کتاب، کمی با جملات بازی می کرد و وقایع و فضای آن روزهای تلخ را برای خواننده بیش تر مجسم می کرد بهتر بود. در هر صورت کتاب فرنگیس را باید خواند و من با خواندن این کتاب همراه فرنگیس بودم و در تمام لحظات سخت زندگی اش با او آواره کوه و دشت شدم با او گریستم و با او خندیدم حتی لحظه ای که تبر او بر سر دشمن متجاوز فرود آمد گویا حضور داشتم و با تحسین و تشویق، نیروی تبر را مضاعف کردم. فرنگیس یک تاریخ است و من به عنوان یک زن مسلمان ایرانی به وجود شیرزنی مثل او و به وجود شیرزنان بسیار دیگر مثل او در کشورم افتخار می کنم.