ایستادگی در سایه‌ی مهربانی

در این روزهای پرحادثه که سایه ی سیاه دشمن غاصب بر دل های مردم وطنم افتاده ، حتی آسمان هم همچون مادران داغدار، گریان است . اما در همین شب های پرآشوب ، نوری پیدا شد که نه از آفتاب ، بلکه از دل های مهربان مردمی می تابد که دست در دست هم ، خانه به خانه و دل به دل ، برای آرامش و نجات یکدیگر تلاش می کنند .

ای وطنم ! شاید این روزها زخمی بر پیکرت نشسته ، اما مهربانی و همدلی فرزندانت ، مرهمی است جاودان . کودکانت با اشک اما پر از امید ، لبخند مادران بی قرار، نگاه پدران مقاوم ، همه گواهی می دهند که وطن تنها یک خاک نیست ، ریشه ی جان است .

اینجا ، صداهای مردم ، هر کدام فریادی است برای حقیقت ، دست هایی که برای یاری گشوده شده اند ، سنگرهای امید را می سازند .

در دل این تاریکی ، چراغی روشن می شود : آن همدلی و همراهی که دشمن را ناامید می کند و به دنیا نشان می دهد که ما اهل تسلیم نیستیم .

امروز، هر واژه ی “برادری” ، هر آغوش باز برای پناه یکدیگر، بزرگ ترین سلاحی است که هیچ قدرتی را یارای مبارزه با آن نیست .

بر خاک مقدس وطنم ، ایمان داریم : ایمان به آینده ، ایمان به پیروزی ، ایمان به انسانیت . ( مرگ بر اسرائیل )