نمی دانم آن چیست که مرا آزار می دهد! شاید افکار مزاحم و آزار دهنده روحم را دربند قفس کرده است.

اکنون که به دور و برم خودم بیشتر نگاه کردم، خودم را می بینم که در قفس منِ ذهنی ام گرفتارم.

ای کاش می توانستم از دنیای بی عدالتی ها و نابسامانی های ذهنم رها شوم. ای کاش آزاد و رها بودم مثل پرنده های زیبا و یا مثل یک عقاب در آسمان اوج می گرفتم و بالاتر می رفتم!

با خودم می گویم: جان دلم! اگر مثل همه مردم عامی باشی، اگر بی حاشیه حرف بزنی یا سخنان بیهوده و زشت بگویی، یا اگر بخواهی حق الناس را رعایت نکنی، یا ملاحظه رعایت حقوق مردم و اطرافیانت را نکنی یا با رفتاری نادرست و حرفی که به تو ارتباطی ندارد دیگران را بیازاری، یا باخنده ای بی جا بخواهی دل کسی را بشکنی یا این که بنشینی و در فضای مجازی با دوستان چت بی ربط بکنی، تا وقتت را بیهوده هدر بدهی و نتوانی قدمی برای خودت برداری، پس مردم به درستی عقلت شک می کنند و با گذشت زمان همچنان در قفس منِ ذهنی ات اسیر و دربند می مانی. به خودم می گویم لیلای من، بلند شو و از بدی ها دوری کن تا خوب زندگی کنی. زیرا که وقتش رسیده است به خودت بیشتر برسی و مهربان تر باشی تا بتوانی آزاد و رها باشی و در آسمان زیبا و آبی رنگ پرواز کنی و بهتر و بالاتر اوج بگیری تا عاشق زیبایی ها و خوبی های بی شمار خداوند بشوی. دیگر بس است، گذشته را رها کن خودت را سرزنش و ملامت نکن تا از قید و بند ذهن و جسمت رها شوی و آزادانه و زیباتر پرواز کنی.

#لیلا_طاهری_نژاد