رمان «نامیرا» نوشته صادق کرمیار دقیقا کتابی با همین مشخصات است که دست بر روی یکی از مهمترین و پرکشش‌ترین اتفاقات تاریخ اسلام گذاشته است. اتفاقی که در آن حرامیان و مسلمانان و مشرکان با هم یکی می‌شوند! و بر بهترین خلق خدا هجوم می‌آورند.

داستان نقل شده در کتاب داستانی است که انتهای آن برای همه مخاطبان اثر مشخص است ولی نکته‌ای که باعث می‌شود تا مخاطب آن پای کتاب بنشیند و با داستان آن تا انتها همراه شود، نگاه اصولی نویسنده به واقعه عاشورا و استفاده درست از عناصری چون عشق و گره‌های داستانی مناسب و به جا در میان خرده‌روایت‌های نقل شده در جریان اصلی قصه است.

یکی از بهترین و برجسته‌ترین نکاتی که در ارتباط با این کتاب ترسیم فضای فتنه‌گون قبل از وقوع حادثه عاشوراست. درواقع نامیرا یک دوره‌ فتنه‌شناسی کامل است که به مخاطبش نشان می‌دهد که چگونه در شرایط پیچیده و غبارآلود فتنه، حق و باطل چگونه جابه‌جا می‌شوند و حتی بزرگترین سرداران و مبارزان اسلام نیز نسبت به راه امام حسین(ع) و هدف او از مقابله با یزید دچار تردید می‌شوند! تا آن جا مقام معظم رهبری در یکی از دیدارهای خصوصی خود در ارتباط با این کتاب فرموده بودند: «هر کسی می‌خواهد فتنه‌ اخیر را بشناسد، این کتاب را بخواند.»

در «نامیرا» است که می‌فهمی بخشی از انبوه مردمی که به امام نامه نوشتند حضور امام را برای منافع شخصی خود می‌خواستند و هرکسی تنها به فکر آن بود که طایفه خویش را به قدرت برساند و آمدن امام تنها بهانه‌ای بود برای اینکه بتواند قدرت را از دست حاکم یزید خارج کنند و خود به حکمرانی کوفه و دیگر مناطق اسلامی برسند.    کرمیار در این کتاب در خلال جریان اصلی داستان، عشق شکل گرفته میان دو جوان مسلمان را نیز نشان می‌دهد که هر دو محب علی و اولاد او هستند ولی آن‌ها نیز در این مسیر و در شرایط غبراآلود فتنه دچار تردیدهایی می‌شوند که در نهایت باید برای آن راه حلی پیدا کنند.