علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را         که به ماسوا فکندی همه سایه هما را

دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین       به علی شناختم من به خدا قسم خدا را

به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند        چو علی گرفته باشد سر چشمه بقا را

مگر ای سحاب رحمت تو بباری ارنه دوزخ      به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را

برو ای گدای مسکین در خانه علی زن        که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را